Zawód krawca już od tysięcy lat nierozerwalnie kojarzy się z igłami. Pierwsze prymitywne igły krawieckie powstawały z kości lub drewna, natomiast współcześnie wytwarza się je z wysokowęglowego drutu stalowego pokrytego cienką warstwą niklu bądź złota, która służy jako zabezpieczenie przed korozją. Dziś oferta produktów krawieckich przeznaczonych do profesjonalnego szycia jest na tyle szeroka, że można znaleźć igły przeznaczone do każdego, nawet najbardziej specyficznego rodzaju pracy (w tym m.in. do cerowania, haftowania czy szycia dekoracyjnego). Należy także pamiętać, że końcowy wygląd oraz jakość przygotowywanego ściegu w znacznej mierze zależy od odpowiedniego dopasowania igły do typu obrabianego materiału. Jakie zatem igły można znaleźć na wyposażeniu krawców?

Podział igieł krawieckich ze względu na rodzaj ostrza

  • Igły uniwersalne (H)

Można nimi szyć przeróżne tkaniny, poczynając od tych zupełnie cienkich (np. batyst), przez nieco grubsze (np. krepa, żorżeta), aż po najgrubsze (np. filc, wełna płaszczowa). Igły te są zaopatrzone w okrągły czubek (typ R); ponadto mogą mieć zarówno kolbę półpłaską, która pasuje do nowoczesnych modeli maszyn, jak i kolbę okrągłą, odpowiadającą starszym maszynom i niektórym overlockom.

  • Igły do stretchu (SUK, H-S)

Typ igieł charakteryzujący się półpłaską kolbą oraz zaokrąglonym czubkiem zakończonym średnich rozmiarów kulką (typ SUK), dzięki której nie tną one oczek budujących materiał, chroniąc w ten sposób szyty materiał przed perforacją i uszkodzeniami. Doskonale sprawdzają się przy obróbce stretchu, lycry, jerseyu, softshellu, a także delikatnych i elastycznych dzianin.

  • Igły do jeansu (J)

Podobnie jak większość igieł krawieckich stosowanych w nowoczesnych maszynach, te do szycia jeansu wyróżniają się półpłaską kolbą, natomiast ich czubek został zwężony i wysmuklony, co minimalizuje opór materiału w momencie wkłucia. Mają też powiększone oczko, dzięki czemu współpracują nawet z grubszymi lub ozdobnymi nićmi. Wykorzystuje się je do szycia denimu i jeansu, ale także tkanin powlekanych, syntetycznych, skaju oraz ceraty.

  • Igły do skóry (LR)

Struktura skóry różni się diametralnie od budowy tkanin i dzianin, dlatego jej obróbka wymaga zastosowania zupełnie innych igieł – a konkretnie takich, które mają półpłaską kolbę oraz ostrze tnące (typ LL). Dzięki wykonywaniu nacięć igła ma swobodę przemieszczania się w powstałej szczelinie, co znacząco ułatwia szycie, a przy okazji gwarantuje prosty, równy ścieg.

  • Igły do microtexu

Charakteryzują się one okrągłym, smukłym, bardzo ostro zakończonym czubkiem (typ SPI), który świetnie sprawdza się przy szyciu szczególnie delikatnych tkanin: jedwabiu, mikrofazy, muślinu, szyfonu czy softshellu. Z powodzeniem można je stosować do wykańczania widocznych elementów odzieży, zwłaszcza tych wymagających estetycznego, idealnie równego ściegu (np. mankiety, kołnierzyki).